Gazeteci İpek İzci ve fotoğrafçılar Selçuk Şamiloğlu (Istanbul ve Eskişehir), Recai Güler (Bursa) çalışmasıyla, UNFPA, Birleşmiş Milletler Nüfus Fonu'nun farklı yürütücü ortaklarla birlikte Avrupa Birliği Sivil Koruma ve İnsani Yardım Operasyonu (ECHO) tarafından finansal olarak desteklenen Istanbul, Bursa ve Eskişehir'de sağlık hizmeti veren Kadın Sağlığı Danışma Merkezleri'ni (WGSS) kullanan Suriyeli kadınların birinci elden yaşadıklarından oluşan röportaj serisi, 10 Mart 2019 tarihinde Hürriyet Gazetesi, Pazar ekinde yayımlandı. Röportajları ilk serisini UNFPA web sitesinde de yayımlıyoruz:
Wadha Elhasu Al Mujahir, 33 - ESKİŞEHİR
Elif, Eylül, Ahmet ve Hüseyin. Kızlar burada doğdu. O yüzden Türkçe isim koymak istedik. (Kumasını sorunca) Çocukları yetim olduğu için eşim “Onları bırakamam” dedi. (Tam o sırada lafa oğlu Ahmet karışıyor: “Onların babaları olmadığı için biz onlara bakıyoruz. Burada mutluyum. En yakın arkadaşım Türk. Adı, Emirhan. Gülşen’i seviyorum. En sevdiğim dizi, ‘Cennet Mahallesi’ çünkü her gün delice şeyler yapıyorlar. Öğretmenler bazen Suriye’yi soruyor. Beşar Esad’ı duymadım. Erdoğan’ı duydum. Benim yurdum burası. Atatürk, bizim yurdumuzu kurtardı, savaşı durdurdu. Ben Türk askeri olmak istiyorum. Dünyayı kötülerden korumak için.”)
Haber: İpek İzci, Fotoğraflar: Selçuk Şamiloğlu & Recai Güler - Hürriyet Pazar, 10 Mart 2019
"Kimyagerim, iş bulamıyorum" - Ahd Jadouh, 32 - BURSA
Kimyagerim. Suriyeli olduğum için işe almıyorlar. Çocuklarım iyi eğitim görsün diye buraya geldim. Kızım okula ilk başladığında öğretmeni ona kötü davranıyordu. Bir Suriyeli arkadaşı vardı. Öğretmen Arapça konuştuklarını duyunca ona bağırıyordu. Başka bir okula yazdırdım, yeni öğretmeni iyi davranıyor. Hatta kızıma “Sen ne çalışkansın, sen Türkçeyi iyi konuşuyorsun” diyor.
Haber: İpek İzci, Fotoğraflar: Selçuk Şamiloğlu & Recai Güler - Hürriyet Pazar, 10 Mart 2019
"Suriye’de gördüğümle burada gördüğüm Suriyeliler başka insanlar; değiştiler" - Yana Al Makhouz, 22 - BURSA
2017’de Rakka’dan geldim. Annem, babam ve kardeşlerimle birlikte “Halep’e dedemizi görmeye gideceğiz” dedik, çıktık, geri dönmedik. Benim Suriye’de gördüğümle burada gördüğüm Suriyeliler başka insanlar. Çok değiştiler. Korkuyorlar. Birbirlerinden korkuyorlar. Sokakta bir Suriyeli gördükleri zaman yüzünü çevirip konuşamıyorlar, o kadar.... Kimse kimseye güvenmiyor.
Haber: İpek İzci, Fotoğraflar: Selçuk Şamiloğlu & Recai Güler - Hürriyet Pazar, 10 Mart 2019
"Yaşamıyoruz ama ölü de değiliz..." - Ravze Al Muhimid, 33 - ESKİŞEHİR
Kendimi çok yalnız hissediyorum. Bir aydır çok şiddetli başım ağrıyor. Evde ilaç her zaman yok. (Çantamdaki ağrı kesiciyi uzatıyorum. Almıyor. Arapça bir şeyler söylüyor. Çevirmen, ‘Sizin ihtiyacınız olmasından korkuyor’ diyor. Evde başka ilaçlarım olduğunu söylüyorum, o zaman alıyor.) Ev çok soğuk. Buzdolabı, yatak, koltuk yok. Çocuklar çok sık hasta oluyor. En son oğlum suçiçeği geçirdi. Savaş olan bir ülkeye nasıl dönülür? İnsan oraya ancak kefeniyle gider. Biz burada yaşamıyoruz da ölü de değiliz. (“Aç uyuduğunuz oluyor mu” sorusuna “Cevap vermek istemiyorum” diyor. Birkaç saniye sonra halıdan başını kaldırmadan: “Kocam çalışmadığı için bazen yemek olmuyor.”)
Haber: İpek İzci, Fotoğraflar: Selçuk Şamiloğlu & Recai Güler - Hürriyet Pazar, 10 Mart 2019
"Daha 10 günlük damattı, onun evinde kaldık" - Necah Muhammed, 40 - BURSA
Kilis’te bir köyde üç gün kaldık. Türkler bizi evlerine aldı. Bursa’da komşularımla aramız iyi. Cuma günleri sizdeki gün gibi, Kur’an kursu var. Gitmezsem arayıp “Neden gelmedin” derler. Kocamın İstanbul’da Türk bir arkadaşı vardı. Göktuğ Öztürk. 10 sene önce kocam otobüs şoförüyken o da Suriye’ye gezmeye gelmiş. Taksici onu gezdirip soyacakmış. Kocam yardımcı olmuş. Evde iki gün misafir ettik. Sonra da telefonlaşmaya devam ettiler. Türkiye’ye gelince aradık. Daha 10 günlük damattı. Beş çocukla bir hafta onun evinde kaldık. “Siz de yeni evlisiniz” dedik, ev tuttuk. İlk üç ay kiramızı o ödedi. Evimize 12 bin liralık eşya aldı. Ne yapsak hakkını ödeyemeyiz.
Haber: İpek İzci, Fotoğraflar: Selçuk Şamiloğlu & Recai Güler - Hürriyet Pazar, 10 Mart 2019
"Dünyaya bir daha gelsem Ankaralı olmak isterim" - Cihan İsa, 29 - BURSA
Bana “Dünyaya yeniden gelsen nereye gelirsin” deseler. Ankara’ya! Türk kadınlarının durumu Suriyelilere göre daha iyi.
Halep’ten 2014’te geldim. Ben ve eşim savaşta ayağımızdan yaralandık. Dokuz aylık hamileydim. Kilis’e geldik, çok iyi kalpli bir doktor hanım vardı. Bebeğin karnımda öldüğünü söyledi. Türkiye’ye geldim, dünyaya bakış açım değişti. Özgüvenli oldum. Sokakta geziyorum, tek başıma otobüse biniyorum, denizi görmeye gidiyorum. Suriye’de hiç otobüse binmemiştim.
Haber: İpek İzci, Fotoğraflar: Selçuk Şamiloğlu & Recai Güler - Hürriyet Pazar, 10 Mart 2019
